Projekt przebudowy historycznego kompleksu łączącego w sobie funkcję miejskiej biblioteki i miejskiego basenu ma na celu stworzenie atrakcyjnej przestrzeni spotkań i spędzania czasu wolnego, gdzie przenikają się platońskie idee dbałości o kształtowanie ciała i umysłu jednocześnie oraz gdzie wzajemnie przenika się i współistnieje inżynieria i natura. 

Plan budynku został stworzony w oparciu o następujące idee: 1) czytelny układ funkcji, który sprawi, że korzystanie z budynku będzie proste i intuicyjne 2) udostępnienie wszystkich funkcji w budynku wszystkim osobom (osoba o ograniczonej sprawności będzie mogła być użytkownikiem tych przestrzeni, ale i pracownikiem i artystą w rezydencji)

Ulica Medena w Bratysławie na odcinku przed budynkiem jest wyłączona z ruchu samochodowego. Przestrzeń przed budynkiem jest piesza i zielona. To tu trafiamy idąc od strony historycznego centrum. Skwer i plac podkreślają nowe główne wejście do budynku, z którego możemy dostać się do restauracji, basenu i biblioteki. 

Rozczytując budynek i jego archiwalne plany, inspirując się kształtami ceramicznych płytek basenowych okazuje się, że siatka prostokąta i ośmioboku są kluczowymi kształtami i naszym punktem wyjścia do tworzenia kompozycji przestrzennych w budynku. W ten sposób zostały ukształtowane łaźnie i sauny na dziedzińcu, z tej geometrii wynika też kształt placu przed budynkiem, ale też kameralne wnęki, przestrzenie wypoczynku, meble czy ornamenty i  detale architektoniczne. 

Podział administracyjny jest w budynku jasno określony. Poszczególni operatorzy i instytucje są odpowiedzialni za konkretne pomieszczenia. Wciągający (immersive) charakter wyraża się w przenikaniu wnętrza z zewnętrzem, wychodzeniem wodą na zewnątrz i zielenią do środka, przenikania naturalnych materiałów jak szkło, ceramika, marmur ale również woda i zieleń, które wraz ze swoimi właściwościami traktujemy jako element składowy architektury, kompozycji i atmosfery. Odpowiedzią na funkcjonalne przenikanie funkcji jest wprowadzenie przestrzeniach hybrydowych, czyli takich, które łączą funkcję czytania i kąpieli. Nazwa projektu ‘OCTOPUS’ na nawiązywać nie tylko do wody, oktogonalnych kształtów, ale również do wielu połączeń i przenikania. 

Chcemy, aby budynek korzystał z nowoczesnych technologii, a przez to jego negatywny wpływ na środowisko był zminimalizowany. Wprowadzamy system, który odzyskuje ciepło z pryszniców, szarą wodą nawadniamy zieleń w parku, słoneczne panele na dachu podgrzewają wodę w basenach.

Chcemy, aby każdy mógł czuć się jak u siebie. Chcemy, aby tak bardzo jak to jest możliwe, komunikacja  budynku była prosta. Do wszystkich pomieszczeń prowadzą windy. Osoba na wózku może swobodnie pracować w bibliotece albo aplikować na rezydencję. Basen ma szatnię męską i damską oraz część rodzinną – gdzie szatnie są większe i bliżej wejścia, więc swobodnie będą się tu czuły osoby z niepełnosprawnością, rodziny, które będą mogły mieć wspólną przebieralnię oraz osoby, które nie identyfikują się z żadną płcią. Przejrzysta informacja wizualna, kierunkowskazy na ścianach i podłodze pomogą w orientacji w przestrzeni osobom starszym czy tym z ograniczoną sprawnością.

Kraków – Wrocław – Gdynia – Bratysława, 2020

zespół: Dominika Wilczyńska, Barbara Nawrocka, Weronika Kozak, Jakub Chrząstek